ب) استقلال مکتب

بعثت و انقلاب اسلامی، نه تنها در محیط خود، بلکه در سطح جهان، مکتبی مستقل به شمار می‏آیند و از همه مکتب‏های حاکم بر جهان و حتی از مکتب‏های دینی رایج دنیا، جدا هستند. این دو انقلاب کوشیده‏اند طرحی نو و نظمی نوین در سطح جهان پدید آورند و به هیچ وجه دنباله‏رو مکتب‏های بشری، اعم از فلسفی، اقتصادی یا سیاسی نیستند و در همه این زمینه‏ها، خود مکتبی مستقل شمرده می‏شوند.
ج) قدرت سوم
بعثت رسول اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله در عرصه گیتی، قدرت سومی میان ایران و روم به شمار می‏رفت. این قدرت کاملاً مستقل و جدای از هرگونه وابستگی به قدرت‏های دیگر بود. انقلاب اسلامی ایران نیز میان قدرت‏های جهان و عمدتا میان بلوک شرق و غرب، قدرت مستقل یا قدرت سوم شمرده می‏شود. این قدرت الهی و اسلامی، مانند قدرت صدر اسلام روی پای خود ایستاده است و از هیچ یک از ابرقدرت‏ها کمک نمی‏گیرد و کاملاً متکی به خود است. رسول اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله هم از دو ابرقدرت عصر خود کمک نگرفت و مانند سیاستمداران و سیاست‏بازان جهان نبود که با یک قدرت سازش کند و کنار بیاید تا در پناه و یاری آن از آسیب و گزند قدرت دیگر در امان بماند. انقلاب اسلامی ایران هم‏چنین نیست و اینک در سطح جهان، به عنوان قدرتی مستقل و جدا از ابرقدرت‏ها شناخته می‏شود.
د) تشکیل حکومت الهی
یکی از جنبه‏های تشابه میان بعثت و انقلاب اسلامی آن است که هر دو حرکت، بر اساس دین، حکومت تأسیس کردند؛ حکومتی بسیار نیرومند با همه اسباب و لوازم و ضوابط آن. آنها با این‏کار، دین را از کُنج معابد بیرون آوردند و به صحنه اجتماع کشانیدند.
جهان هرگز انتظار آن را نداشت که دست کم در عصر حاضر، دین بتواند قدرت سیاسی را به دست گیرد. اما شاهد بودیم که اسلام در آغاز ظهور و در عصر انقلاب، در بین بهت و حیرت جهانیان، حکومت «اللّه‏» را بر پایه قوانین الهی و دستورات قرآنی استوار کرد. شخص رسول اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله و جانشینانش در آن زمان و نیز شخص امام خمینی رحمه‏الله و جانشین ایشان مقام معظم رهبری، با قدرت تمام، زمام امر دین و سیاست را به دست گرفتند و حتی در جنگ و صلح که عنصری اجتناب‏ناپذیر در عرصه سیاست و حکومت است، با ایفا کردن نقشی بزرگ، سرانجام پیروز و سرفراز از غائله بیرون آمدند.
ه) مشابهت در زمان
بعثت و انقلاب اسلامی ایران، دوران مهجوری را پیمودند و سپس شکوفا و پیروز گردیدند. در صدر اسلام، اختناق مکه، از هر نظر عرصه را بر مسلمان‏ها و بر شخص پیامبر تنگ کرده بود؛ به طوری که مسلمانان در چند گروه ناچار شدند به حبشه و بعد به مدینه هجرت کنند. خود رسول‏اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله نیز از مکه هجرت کرد تا بعدها پیروزمندانه به زادگاه خود بازگردد. انقلاب اسلامی هم دوران خفقان پیش از هجرت امام خمینی رحمه‏الله و پس از آن را پشت سر گذاشت و سرانجام امام در دوران هجرت پیروز شد و با چنین پیروزی به وطن بازگشت.
پیامبر گرامی اسلام از بعثت تا هجرت سیزده سال دوران خفقان را طی کرد و پس از هجرت، ده سال حیات داشت و از اسلام حمایت می‏کرد و آن‏گاه جان به جان آفرین تسلیم نمود. امام خمینی رحمه‏الله نیز از سال ۱۳۴۲ تا سال ۱۳۵۷، حدودا چهارده سال با خفقان و تبعید خود و یارانش مواجه بود و پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی هم، ده سال انقلاب را هدایت و راهنمایی کرد و آن‏گاه چشم از جهان فرو بست.
و) مشابهت مکانی
بعثت رسول اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله در میان نادان‏ترین و بی‏سوادترین مردم و فاسدترین اجتماعات آن روزگار اتفاق افتاد. به همین دلیل، تا چند سال پس از بعثت، ایران و روم ـ دو ابرقدرت منطقه ـ به آن اهمیت نمی‏دادند و حتی کسی احتمال نمی‏داد این دعوت الهی در جای خود پا گیرد؛ چه رسد به اینکه به خارج از جزیره العرب سرایت کند و در زمین گسترش یابد و سرانجام هر دو ابرقدرت را از میان بردارد.
ایران قبل از انقلاب هم، از نظر وضع مذهبی و سیاسی خاص خود، بسیار دور از انتظار بود که بتواند چنین حکومت اسلامی را به جهان عرضه کند. از نظر سیاسی هم سال‏های سال حاکمان ایران از عنوان خلافت و حکومت شرعی فاصله گرفته بودند و علما و مردم، آن حکومت‏ها را اسلامی نمی‏دانستند، ولی همان نظام‏ها به مردم القا کرده بودند که تا پیش از ظهور صاحب‏الزمان(عج)، برای اداره کشور چاره‏ای جز همین حکومت‏های سلطنتی و غیردینی نیست. اضافه بر همه اینها، استعمار غرب به ویژه آمریکا، کاملاً بر سیاست ایران سلطه داشت و ایران را برای خود سرزمین امن و ثبات می‏دانست. در چنین شرایطی، بسیار خلاف انتظار بود که چنین انقلابی ظهور کند و چنین نظامی استقرار یابد.
ز) درگیری با منافقان
بعثت و انقلاب اسلامی در ایران، از همان آغازِ دوران شکوفایی، دچار نفاق و منافقان گردیدند. نقش منافقان در صدر اسلام و به‏ویژه پس از هجرت، در سراسر سوره‏های مدنی قرآن بازگو شده است. هر قدر اسلام پیش می‏رفت و عمر پیامبر به سر می‏رسید، نقش آنان بیشتر می‏شد و مبارزه قرآن با آنها گسترش می‏یافت تا جایی که یک سوره کامل درباره ایشان نازل گردید. در زمان نزول سوره‏های مائده و توبه نیز که از آخرین سوره‏های مدنی هستند، نبرد اسلام با نفاق به اوج رسید. از طرفی، شاهد بودیم که انقلاب اسلامی ایران پس از پیروزی، عینا به چنین دشمن خودی مبتلا گردید که از بیگانه بدتر و ضربه‏اش کاری‏تر است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: